کشف یک تکنولوژی جدید برای تسریع ترمیم زخم

5 فوریه 2018 - محققان دانشگاه اوپسالا وSLU، روش جدیدی برای تسریع بهبود زخم یافته اند. در این تکنولوژی از باکتری های اسید لاکتیک به عنوان وکتورهای تولید و تحویل یک کیموکین انسانی در محل زخم استفاده می شود.این گروه تحقیقاتی برای اولین بار در جهان، مفهوم استفاده ی موضعی از نوعی داروی بیولوژیک را توسعه داده اند. این فناوری می تواند در زمینه داروهای بیولوژیک انقلابی ایجاد کند.این تکنولوژی و شیوه عمل آن در مجله PNAS منتشر شده است.

درمان زخم های بزرگ و مزمن هزینه های زیادی را به سیستمهای مراقبت های بهداشتی تحمیل می کند زیرا در حال حاضر ابزارهای موثری برای تسریع بهبودی در دسترس نمی باشد.مراقبت از زخم امروز محدود به دبریدمان مکانیکی، استفاده از پانسمان های مختلف و مقادیر قابل توجهی از آنتی بیوتیک ها برای جلوگیری یا درمان زخم های عفونی است.با پیر شدن جمعیت، وقوع بیماری های مزمن مانند دیابت و گسترش جهانی مقاومت آنتی بیوتیکی، ابداع درمان های نوینی که سرعت بهبودی زخم را افزایش دهد، یک ضرورت است. تلاش های زیادی که تاکنون برای حل مشکل زخم های مزمن انجام شده، با شکست مواجه شده است.کاندیداهای دارویی که در حال حاضر در مراحل انتهایی آزمایشات بالینی قرار دارند، حاوی عوامل رشدی( داروهای بیولوژیکی مبتنی بر پروتئین) که هزینه ی بالایی دارند تا جایی که بعضی از آزمایشات قبل از تکمیل، متوقف شده اند.
 پرفسور Mia Phillipson، استاد گروه زیست سلولی پزشکی، در دانشگاه اوپسالا گفت: ما یک نامزد دارویی، از نسل بعدی محصولات دارویی بیولوژیک تولید کرده ایم و اکنون نتایج فوق العاده ای از آزمایشات پری کلینیکی از بهبود بسیار سریع زخم در موش ها بدست آورده ایم.

شتاب در روند بهبودی به دلیل تغییرات میکرو محیط زخم است که رفتار سلول های خاصی از سیستم ایمنی را تغییر می دهد.با استفاده از این تکنولوژی جدید، محققان می توانند غلظت کیموکین CXCL12  را برای مدت زمان کافی از طریق تحویل مداوم و مستقیم به سطح زخم افزایش دهند.علاوه بر این، دسترس پذیری زیستی CXCL12 بطور سینرژیک در زخم افزایش می یابد زیرا اسید لاکتیک تولید شده توسط باکتریها باعث کاهشاندک pH شده و مانع از تجزیه ی CXCL12 می گردد.
پروفسور فیلیپسون می گوید: در این روش، تولید کیموکین  CXCL12 به صورت درون زا در بافت آسیب دیده افزایش می یابد و با افزایش بیشتر آن، سلول های ایمنی بیشتری که برای ترمیم زخم، تخصصی تر هستند، بکار گرفته شده و کل روند ترمیم تسریع می شود.
تاثیر قوی این روش در تسریع ترمیم زخمهای موش های سالم، همچنین در دو مدل موش دیابتی و  مبتلا به ایسکمی محیطی و همچنین بر روی بیوپسی پوست انسان مشاهده و تایید شد. درمان موضعی بدون ورود دارو به بدن بطور سیستمیک انجام شد.
پروفسور فیلیپسون می گوید: از منظر مراقبت های بهداشتی، این بسیار هیجان انگیز است، ما یک تکنولوژی داریم که بدرستی کار می کند و هم اکنون از مکانیسم آن در تسریع بهبود زخم آگاه شده ایم. گام بعدی مطالعه ی این روش بر روی یک مدل خوک است.

منبع و سایت خبر:

Proceedings of the National Academy of Sciences, 2018; 201716580 DOI: 10.1073/pnas.1716580115

www.sciencedaily.com/releases/2018/02/180205161522.htm